maandag 6 juni 2011

Lotte Mila is geboren!

Op 23 mei 2011 is onze lieve en natuurlijk hele mooie dochter LOTTE MILA geboren.
De laatste controle bij de verloskundige was op 20 mei om kwart voor 12. Die ochtend lag ons meisje dwars in mijn buik, eenmaal bij de verloskundige was ze verder gedraaid naar stuit. De verloskundige stuurde mij door voor een echo, je kan immers nooit met 100% zekerheid zeggen dat ze echt in stuit ligt door aan je buik te voelen. Samen met Ruben nog even lang oma om te kijken of ze op Ruben kon passen, maar dat ging niet lukken omdat ze de hele dag moest werken. Ze gaf ons een broodje mee om in de auto op te eten. Gauw naar het Eva van Hoorn voor de echo, om kwart over 1 waren we aan de beurt. Gelukkig was Ruben heel erg lief en was lekker aan het spelen. En dat terwijl hij normaal in zijn bedje ligt te slapen tussen de middag.
Tijdens de echo bevestigde de echoscopiste dan onze meid echt in stuit ligt. Na nog het een an ander na te kijken komen ze erachter dat ze erg klein is. En er is weinig vruchtwater. Ze maken zich een beetje zorgen en ze belt met mijn verloskundige om te overleggen wat te doen. Ze sturen ons door naar het ziekenhuis voor een 2e echo en controle bij de gynaecoloog. Dat word nog opschieten en oppas zoeken voor Ruben, gelukkig is Opa Willem thuis en kan Ruben daar naartoe en nog even naar bed. Nog even snel langs huis om Ruben zijn spullen te pakken en ik neem voor de zekerheid maar even mijn "ziekenhuis koffertje" mee.
Ondertussen heb ik ook met Erik gebeld en hij zorgt ervoor ddat hij om 14.15u bij de parkeergarage staat. Dan kunnen we samen naar binnen. Gelukkig kom ik net optijd aan, dat was op schieten zeg! En het was behoorlijk druk op de weg. Na de echo waaruit blijkt dat ze indardaad in stuit ligt en ook klein is en ook het weinige vruchtwater word bevestigd. Maar zij maakte zich absoluut niet druk. Dat is best raar, de een maakt zich zorgen en de ander helemaal niet... Wat moet je nu geloven? Na de echo moeten we naar boven naar de verloskamers om een CTG te laten maken. Een CTG is een hart filmpje van de baby en van mij. Deze is opzich goed maar ze vinden de baby wel erg rustig. Na overleg met de gynaecoloog besluit zo om toch voor een Keizersnede te gaan, dat was wel even schrikken. Wij gingen er eigenlijk vanuit dat ik bedrust zou krijgen om te zorgen dat de kleine nog even goed kan groeien. Maar dan is een keizersnede wel even heftig! De reden dat ze voor een keizesnede kiezen is omdat de baby te klein en kwetsbaar is om te draaien en daarom is een stuitbevalling ook niet mogelijk is. Ook omdat ze ook nog eens met een been omhoog ligt en een been omlaag. Ze willen ook niet lang wachten, en ze zegt het kan vanavond (vrijdag) morgen ochtend of maandag ochtend. Jeetje ik wist niet wat me overkwam, zo snel!? Gelukkig kiezen ze voor maandag omdat het geen spoed is en omdat het met de kleine nog goed gaat. Maar ik moet dan wel elke dag terug komen om een CTG te laten maken. Als die goed zijn dan mogen we weer naar huis ,zo niet dan gaan ze de baby direct halen... Pfff wat een stress! Gelukkig kan ik nu nog even lekker naar huis en genieten van onze kleine man en mijn dikke buik! Na bij Gerie en Willem gegeten te hebben zijn we naar huis gegaan. Ik had kanllende hoofdpijn van deze vreselijke gestresde dag! Lekker vroeg naar bed en morgen weer  naar het ziekenhuis voor een CTG. Gelukkig was die goed en mochten we weer naar huis, 'savonds hebben we gebbqd met vrienden en hadden we even wat afleiding. Zondag nogmaals naar het ziekenhuis en gelukkig was het nogmaals goed. Nu maar op naar maandag om ons kleine meisje in ons armen te sluiten. Wat een zenuwen! En wat duurt wachten lang!!!!
Ruben gaat lekker bij Gerie en Willem logeren voor een paar nachtjes. Jeetje wat had ik het moeilijk bij het idee  dat ik dat jochie zo weinig zo gaan zien, niet naar bed brengen, niet uit bed halen en niet lekker kunnen knuffelen. Hem niet zien spelen en lekker gek te zien doen. Vreselijk! Maar ik kon me er nog niets bij voorstellen om een aantal dagen in het ziekenhuis te liggen en dan ook nog eens samen met ons kleine meisje.
Eenmaal thuis, begonnen de zenuwen weer door onze lijven te gieren, en ze gingen maar niet weg. "s avonds heb ik nog even uitgebeid gedoucht want dat zou de komen de dagen wel niet zo gemakkelijk gaan. Ik mocht na 00.00u niet meer eten en dus heb ik nog snle wat gegeten voor die tijd. Wel mag ik voor 06.00u nog een kopje thee. Na ongeveer de hele nacht wakker te hebben gelegen was ik blij dat het 05.30u was, even snel douchen. een kopje thee drinken en op naar het ziekenhuis! Om 07.15u moeten we ons melden op de kraamafdeling en worden we naar een kamer gebracht waar ik de komende dagen zal verblijven. Gelukkig een eenpersoonskamer. Beetje privacy is wel zo prettig.
Om 07.45 ga ik nog even naar de wc, en trek in de operatie jas aan. Samen met Erik worden we om 08.00 opgehaald want we moeten om 08.15 in de operatie kamers zijn.
Erik krijgt nog een mooi overall aan en een mooie muts op en een mondkapje voor. Staat Leuk hoor! Ook ik krijg een muts op en daar gaan we dan! Jeetje wat is het daar koud! Na dat ze de ruggenprik gegeven hebben, die viel me erg mee trouwens! ik zag daar zo vreselijk tegen op! Ik heb altijd gezegd dat ik nooit van mijn leven een ruggenprik wilde hebben, en nu had ik gewoon geen keus! Daarna kreeg ik lekker warme dekens over mijn boven lijf. GElukkig! Nadat alles goed verdoofd was zijn ze begonnen om 08.20u met de operatie. Wat een vreselijk gevoel! Ik had geen pijn maar ik voelde alles, de aanraking en het duwen en trekken aan mijn buik! Echt niet leuk! Ik kon wel janken! Om 08.35 was onze kleine meid er al, wat ging dat snel. En het eerst wat ik zei toen ik haar zag was "Ze heeft spek billen!" Gelukkig viel haar gewicht erg mee en was ze 3020gram schoon aan de haak! Want als je hoort dat ze waarschijnlijk nog geen 2200 gram weegt gaan er veel dingen door je hoofd, maar dit had ik niet durven dromen!


Nadat ze gecontroleerd is door de kinderarts mag ik haar even vast houden en gaat ze daarna samen met papa naar boven om kleertje aan te trekken. Ik word gehecht en daarna naar de uitslaapkamer. Tijdens het hechten begonnen de naweeën al, dat deed PIJN! En ze gingen niet meer weg, ik wist niet hou ik het had! Je kan je niet bewegen, ze zijn nog aan het hchten en rommelen in mijn buik om alles weer op zijn plek  te leggen! Ik vond het vreselijk! Ik heb nog heel veel aan pijnstillers gehad en 2 keer morfine, gelukkig zakte het af en kwam ik weer een beetje bij. Om 09.45 mocht ik naar boven naar Papa en dochter! Eenmaal boven was ik zo blij! Wat is ze mooi! En wat lijkt ze op haar grote broer! Echt twee druppel water!
Toen gingen we iedereen bellen dat onze mooie Lotte Mila is geboren, wat zijn we blij, en alles is goed met haar!
Ruben kwam ook snel bij zijn zusje kijken samen met opa en oma. En een hele grote ballon!

En nog veel meer visite, wat een drukte! Maar zo leuk en lief allemaal!

Na twee dagen in het ziekenhuis machten we al snel naar huis. Lotte was wel veel afgevallen omdat ik geen borstvoeding had en zijn we overgagaan op flesvoeding op dinsdag, die dronk ze heel goed leeg!  Woensdag middag mogen we naar huis als Lotte 2 voedingen 35 ml opdrinkt. Dat doet ze prima dus mogen we gaan. en komt Erik ons samen met Ruben ophalen om 16u. Als we met zijn viertjes thuis komen in een geheel met roze versierd huis kan het genieten wan de kraamweek en van elkaar beginnen! 


Liefs
van een hele trotse mama van 2 prachtige kindertjes!

zaterdag 14 mei 2011

De laatste anderhalf jaar....

Manneke, manneke, alweer 1,5 jaar vandaag! Nooit gedacht dat ik zo veel van iemand zou kunnen houden!
We hebben heel wat meegemaakt voordat jij echt in ons leven zou komen en we 9 lange maanden vol verwaching op jou konden gaan wachten. De eerste weken vreselijk spannend en daarna genieten en het niet kunnen afwachten hoe jij zou zijn en hoe het zou zijn om voor het eerst papa en mama te worden. Zo speciaal, niet te omschrijven hoe dat voelt. Zo veel moois, en dan nu na anderhalf jaar, kan elk moment jou kleine zusje geboren worden! Wie had dat verwacht, snel maar zo geweldig na wat we voor jou hebben meegemaakt. Ik kan niet wachten om ook jou zusje in mijn armen te houden, en van jullie samen gaan genieten. En om voor de tweede keer papa en mama te worden is niet anders dan de eerste keer. Het blijft zo spannend maar nu ook hoe reageer jij op nog een kindje in huis, om je papa en mama te moeten "delen".
Je snapt het jaloers zijn nog niet omdat je nog zo jong bent, en dat is een groot voordeel voor jou. En naar andere kleine kindjes ben je altijd zo lief. Knuffelen en kusjes geven dat doe jij de laatste dagen in overvloed. En zo lief spelen en lekker gek doen! Maar je kan natuurlijk ook heel boevig zijn! Als je iets pakt waar je niet aan mag komen ga je zo staan dat ik het niet zie, maar als ik het dan af wil pakken loopt je heel hard weg, en dat gaat je elke dag beter af! Terwijl ik met de dag langzamer word omdat je zusje elke dag een beetje meer in de weg zit. Nu kunnen jullie samen al mama pesten, dat zal wat worden straks! Maar dat eigenwijze is stiekem heel erg leuk, ik moet er ook vaak om lachen en probeer dat dan zo te doen dat jij dan niet ziet maar dat is nog best lastig. Je bent een slim en handig ventje, je legt zonder enige moeite de houten treinrails aan elkaar, stapelt blokken en bouwt nog hogere torens van duplo, je maakt de vreemdste geluiden tijdens het spelen met diertjes, en auto's blijven favoriet, maar zelf een boekje lezen als je op je buik ligt op de grond en brabbelt er dan op los. En natuurlijk achter de poes aan zitten en ook de poes ontkomt niet aan jou knuffels en je kwijlerige kusjes. Je zegt nog weinig maar snapt heel veel van wat wij zeggen. Ga maar naar boven, en jij loopt naar de hal, en klimt de trap op. Ga maar op de bank zitten en jij luistert. Meestal, of je loopt hard de andere kant op.... Zo zijn er nog heel wat dingen, te veel om op te noemen. Maar alles bij elkaar ben je een heerlijk ventje! En dan straks ook nog eens een grote broer! Het is gewoon onbeschrijvelijk hoe blij we zijn met jou en hoe mooi ons leven is sinds jij bij ons bent!


Liefs Mama

vrijdag 11 maart 2011

Lente Kriebels!

Net een kop thee gezet en ben lekker op de bank geploft. Heb er voor mijn gevoel al een hele dag op zitten.
Vanmorgen vroeg even lang de huisarts, daarna naar Ranzijn om wat viooltjes, paastakken en een paar nieuwe plantjes te halen voor in huis. Ik heb namelijk de lente in mijn bol! Het is heerlijk weer, zonnetje schijnt, heerlijk temperatuurtje en daar krijg ik de lente kriebels van. Had zelfs zin om aan de poets te gaan en alles lekker even op te frissen. Daar is het dus nog niet eens van gekomen vanmorgen! Tja wat heb ik nou eigenlijk gedaan... De paastakken versierd, en alle spulletjes maar eens een andere plek gegeven. En daar mocht de bank natuurlijk niet aan ontbreken! Erik zal wel denken als hij thuis komt... Gelukkig is hij wel wat gewend.... haha!



En een broodje gegeten met Ruben, en hem lekker naar bed gebracht, daar was ie aan toe het was voor zijn doen erg vroeg vanmorgen (07.00u). Daarna nog het stoofvlees opgezet, piepers geschild en de bloemkool van gesneden. Toch wel erg winters als je de lente in je bol hebt maar goed, ik heb hier al weken zin in.

Verder gaat het met ons en met onze grote stoere mannetje prima! Ruben gaat steeds meer los staan en klimt over al op. Mag niet, maar is wel erg leuk om te zien hoe snel hij ontwikkeld. En hoeveel hij durft. Durven is het niet echt, hij ziet het gevaar niet van de dingen die hij doet. Tot nu toe gaan het gelukkig goed. Hij kan zo lekker zelf spelen, boekje lezen, met de duplo, blokken en mat de auto's van papa van vroeger. "Broem, broem..." zegt hij dan. Hij begrijpt steeds mee van wat ik zeg, bijv. waar is je fles, dan kijkt ie om zich heen en pakt hij zijn fles, ook als hij in bad zit en ik vraag waar zijn je eendjes, dan pakt ie alle eendjes en zegt hij heel hard "Whaaaaa!" ik: "Nee, niet Whaaaa! Ruben, Kwak kwak" Dan probeert hij dat wel een beetje na te zeggen maar lijkt er niet erg op. Whaaa! is en blijft makkelijker...
Ook is hij nog helemaal gek van de poes. En gaat vaak naar haar toe en aait haar dan. Soms trekt Ruben aan haar staart als ze slaapt, en dan krijgt hij zoals afgelopen week een krabbel op zijn handje. Ruben schrikt er van maar geeft geen kik. Het liefste gaat ie door, best leuk als de poes een beetje gek doet. Soms waarschuwd de poes met heel zachtjes bijten. Maar dat geeft niet de bedoelde reactie. Ruben vind dat leuk, en begint heel hard te lachen! Ruben kan op zijn manier Poes zeggen: Poe, Poe. Maar als hij een hond tegen komt zoals gisteren zegt ie ook "Poe, Poe..." en steekt zijn handje uit en beweegt met zijn vingertjes om hem te kunnen aaien. Als ze dichter bij komen dan schrikt ie wel, want hondjes zijn toch wel groot!

Liefs & xxx 
Joy

donderdag 20 januari 2011

Heftig weekje achter de rug.

Het begon vorige week donderdag, om 8.00u. Een afspraak bij het Eva van Hoorn. In alle vroegte een afspraak voor de 20 weken echo. Officieel een medische echo maar daar stonden we eigenlijk niet bij stil. We zouden nu officieel het geslacht te horen krijgen, best wel een spannend moment. Niet dat het uitmaakt of het een jongen of een meisje zou zijn, maar toch een reden om ontzettend last van mijn buik te hebben van de zenuwen. Op het moment dat we aan de beurt waren trekt het weg en heb ik nergens meer last van. Alles was goed, alle orgaantjes mooi volgroeid, hartje goed, hersentjes goed, bovenlipje gesloten, en zo gaan ze het hele lijfje langs of alles is zoals het hoort. Op het eerst gezicht geen afwijkingen te zien. Maar uit de metingen bleek de omtrek van het hoofdje naar verhouding toch wel aan de kleine kant. Een week achter in de groei... dat hoeft geen probleem te zijn maar ze stuurden ons voor de zekerheid door naar het VU in Amsterdam. Dat is een behoorlijk schok, ook als er meerdere malen word gezegd dat we ons geen zorgen moeten maken, want dit is volgens het protocol en het is niet een der mate ernstige afwijking dat het zorgwekkend is. Mede omdat de rest er keurig uitzag. En dan mag je naar huis met een vervolg afspraak in het VU. En op hetzelfde moment zijn de buikpijn en misselijkheid weer helemaal terug, na vier dagen lang beroerd te zijn geweest hebben we op dinsdag ochtend om 10.30u de afspraak in het VU. Gelukkig waren we direct aan de beurt en na een aantal vragen kon de echo beginnen. De hele 20 weken echo werd overnieuw gedaan en gelukkig bleek ons hele mooie meisje helemaal gezond en er was niets aan de hand met het hoofdje. De reden dat de donderdag ervoor het hoofdje kleiner werd gemeten was omdat ze toen in stuit lag en daardoor kan door de druk van het vruchtwater het hoofdje wat ingeduwd worden aan de zijkanten. Dat is heel normaal maar dat beinvloedde de metingen. Nu lag ze netjes met haar hoofdje naar beneden en was alles weer keurig op schema. Wat een opluchting. Heerlijk we kunnen weer verder met genieten wetende dat Ruben een zusje krijgt!




Wat een schoonheid!                     




Een voetje met 5 teentjes               


Vandaag het voor het eerst een roze pakje gekocht, toch best heel speciaal iets kopen voor een meisje. En niet zomaar een meisje, ons eigen meisje wel te verstaan! Een heel lief schattig roze overslag truitje met witte mouwtjes met bloemetjes erop, en met een wit broekje met bloemetjes hetzelfde als de mouwtjes. Ook heb ik gewone witte lakentjes gekocht, 2 voor in de wieg en 2 voor in het ledikant. Deze lakentje ga ik zelf mooi maken met roze lintjes kantjes en stofjes. En natuurlijk met de naam! We komen in de goede richting maar we  zijn er nog niet helemaal uit. Gelukkig hebben we nog even....


Met Ruben gaat het ontzettend goed, slaapt bijzonder goed de laatste dagen. Hij heeft zijn hongerstaking na 4 dagen weer opgegeven en eet nu weer normaal. Ruben heeft wel eens beter gegeten maar zoveel had hij eigenlijk niet nodig. Ook de opvolgmelk flessen zijn we zo goed als mee gestopt. Heel soms krijgt hij er 's morgens vroeg nog een als hij niet meer wil slapen, maar dat is dan om 06.30 en dat is mij wat te vroeg om beneden te gaan zitten met een mannetje dat eigenlijk ook nog erg moe is maar te eigenwijs om niet te gaan slapen. na een fles is hij weer rustig en slaapt lekker door tot een uur of 08.30-09.00u! Wat wil je nog meer!
Afgelopen week heeft Ruben voorlopig zijn laatste prikken gehad. De eerste prik ging nog wel, maar tijdens de tweede prik zette hij het op een brullen en liet weten dat hij hier niet van gediend was! 2 daagjes is hij er niet zo lekker van geweest maar daarna helemaal geen last gehad. Dit nog komen tot 2 weken na de prik.
Gelukkig hoeft hij pas weer als hij 4 is, dat duurt nog even en dan is Ruben dit al lang weer vergeten.








Sinds gisteren hebben we ook de auto weer terug na een week zonder gezeten te hebben, dan merk je pas hoe erg je zo'n ding mist. Ik ben blij dat hij weer voor de deur staat! Jammer genoeg heeft het onsbehoorlijk centjes gekost, want de koppeling was kapot. toch moest hij gemaakt want we kunnen niet zonder.
En ik hou er niet van om afhankelijk te zijn van een ander. Ik doe graag alles zelf, ook al is dat niet altijd even positief....


Ook ben ik begonnen met cecar-therapie voor mijn bekken want ook dat gaat niet de goede kant op. Ik heb mij ziek moeten melden op mijn werk en ben bij de arbo-arts geweest.
De cecar-therapeut Melanie heeft eerst de intake gedaan en morgen gaan we verder met de oefeningen, en word er een band aangemeten voor extra steun.
De arbo-arts heeft in overleg met mijn leidinggevende besproken dat ik aangepast werk kan gaan doen. Dit bestaat uit 3 X per week 4 uurtjes. En dan niet tillen, lang staan, lang lopen etc. Ik blijf 100% ziekgemeld als het dan niet gaat om wat voor reden dan ook dan kan ik naar huis gaan wanneer ik dat wil. Hier ben ik erg blij mee want ik word gek van het thuis zitten, ik moet er af en toe even tussen uit. Ik hoop het op deze manier voorlopig even vol te houden en het liefste tot mijn verlof half april. De tijd zal het leren....


Volgens mij heb ik jullie lekker bijgekletst!



Liefs, Joy

woensdag 5 januari 2011

Zoveel liefde...

Het is onbeschrijvelijk hoeveel liefde tussen een moeder en een kind zit, en dat weet je pas als je het zelf ervaart. Ik had deze hoeveelheid mij niet voor kunnen stellen. Je voelt die liefde elk moment van de dag, van kleins af aan. Tijdens de zwangerschap elke beweging die je voelt in je buik, als ze je aankijken met van die kleine kraaloogjes net na de bevalling, als ze tevreden zijn na een flesje of als je ze ziet wakker worden, elke keer als je wat nieuws leren of doen, maar het woordje Mama zeggen is toch wel heel speciaal! Dan kan je zlef verliefd worden op je eigen kind. Maar het moment dat ze ziek zijn dan kan een mens wel heel veel liefde geven. Je zou alles over willen nemen. Gelukkig ging het bij ons om buikgriep maar ik vond het verschrikkelijk om mijn kind ziek te zien. Het weigeren van eten en drinken maar op welke manier dan ook. Je zou alles willen overnemen om maar te zorgen dat het goed met ze gaat. Ik zou me ook niet kunnen voorstellen hoe machteloos je je als moeder zou voelen als het om iets ergers gaat. Ik hoop dit nooit mee te hoeven maken.


Het is nu bijna 3 weken geleden dat Ruben buikgriep had en hij is ook weer helemaal beter, het heeft 4 dagen geduurd waarvan de vierde dag knapte hij weer op. Hij kreeg weer praatjes en begon weer boevig te doen. Hij ging weer eten en drinken en de koorts was weer verdwenen.
Sinds die tijd eet Ruben ontzettend goed, 'smorgens en 's middags 2 broodjes, tussendoor fruit dit vind hij ontzettend lekker vooral de appeltjes van oranje gaan er in als koek. En 's avonds eet hij bijna altijd zijn bordje warm eten leeg en daarna een danoontje. Voordat hij gaat slapen een pap fles en dan kan meneer de hele nacht lekker slapen. Jammer genoeg gaat dat slapen niet heel erg goed, het inslapen duurt wat langer en het doorslapen is ook niet wat het geweest is. Ik heb het idee dat Ruben af en toe droomt, maar soms is het ook het idee dat je hem alleen laat. Het zal de leeftijd wel zijn...


Overdag kan Ruben ontzettend zoet spelen, nu is dat ook de emmer met houten blokken en een deksel favoriet samen met de ronde plastic bakjes die je in en op elkaar kunt stapelen. Ruben sleept die emmer overal mee naar toe, op de bank, vensterbank, en op tafel. Alle blokjes erin doen en daarna weer leeg gooien is natuurlijk het alle leukste.
Verder stapt hij vrolijk in de rondte langs de muren en meubels, los staan en lopen zover is hij nog niet. Maar alles op zijn tijd. Je hebt de rest van je leven nog tijd genoeg om te lopen.


Met Ruben zijn broertje of zusje gaat het ook prima, het beweegt al lekker. Vooral 's morgens en 's avonds in bed of als ik even op de bank zit te luieren... Donderdag 13 januari hebben we de 20 weken echo, dan kijken ze alle orgaantjes na of alles goed is en krijgen we te horen of het een jochie of een meiske is. We weten het nu voor 70% maar dan voor 99% en dan wil Erik ook eindelijk na denken over een naam. Nu zegt hij er nog niet mee bezig te zijn...


Verder zijn we het een en ander aan het veranderen in huis zodat Ruben een andere kamer krijgt. We hebben een kamertje helemaal opgeknapt met een betegelde vloer en een verhoging waar de wasmachine en droger op komen. En als dit klaar is dan gaan we beginnen met Ruben zijn nieuwe kamer. Moeten nog bedenken wat het gaat worden maar ideeën en inspiratie genoeg! 


Dit was het voor nu wel weer denk ik, ik ga proberen om de volgende keer wat sneller weer te schrijven....

Tot Schrijfs! 
Liefs Joy 

vrijdag 26 november 2010

Lekker, ouderwets en genieten!

Wat rook het lekker hier in huis! Er stond de afgelopen twee dagen heerlijk suddervlees op het fornuis en van de zoete geur van stoofpeertjes loopt het water van in mijn mond. Ik had voor meerdere dagen stoofvlees gemaakt en dacht daar wel drie dagen van te kunnen eten maar het was zo lekker dat het net aan twee dagen overleefd heeft. Vandaag heb ik er uienhachee van gemaakt in opdracht van manlief. Ik had het nog nooit gemaakt en het staat mij bij van vroeger dat ik het ook niet lekker vind. Maar na een paar uurtjes sudderen begon het toch wel erg lekker te ruiken. Stiekem toch maar een hapje nemen. Jeetje, ik had me het heel anders herinnerd. wat lekker!!!! Ik ben echt geen keuken princes maar dit had ik toch wel goed gedaan... Nu maar hopen dat het ook bij Erik in de smaak valt, want hij is van huis uit erg lekker en goed eten gewend en dan valt het eten van mij soms toch een beetje tegen. Vandaag was dat gelukkig niet het geval, en heeft hij van mijn eerste hachee lekker gegeten! Jammer dat het op vrijdag altijd snack-dag is want dan is het eigenlijk niet de moeite om er veel werk van te maken. Maar goed, Ruben en ik hebben gesmuld! Ruben at goed en zei de hele tijd Mmm, mmm. Vooral toen het toetje op tafel kwam, hij mocht een paar kleine hapjes griesmeelpudding met stoofpeertjessaus. de manier waarop hij keek, zo lief, hij bleef maar Mmm mmm zeggen en naar het bord te grijpen waar de pudding op lag. Qua uiterlijk lijkt hij niet alleen op zijn vader maar ook nog eens met zijn eet gewoonten. Als het maar zoet is dan eet meneertje wel.


Ik heb een hulp voor het huishouden, vanmorgen ging Ruben wasmand met vuile was aan haal en stopte het in de droger en hup, hij duwt zo de deur dicht. Wanneer de wasmachine draait kan hij er uren naar kijken. Als ik me het goed herinner, heb ik dat vroeger ook gedaan. Om de een of andere reden is dat leuk om naar te kijken.


Vanmorgen naar de verloskundige geweest en heb ik het hartje horen kloppen van de kleine uk. Toch wel heel speciaal. Het voelde in ene alsof het nog steeds het hartje van Ruben is. De tijd is zo snel gegaan! Ik ben helemaal nog niet bezig met onze verrassing. Dat laatste tijd heb ik mijn handen vol aan Ruben en vergeet ik dat ik tussen de bedrijven door ook nog ergens tijd moet vinden om te genieten van deze zwangerschap. Als ik dan in de spiegel kijk dan zie ik dat het toch echt gaat gebeuren, Onze kleine man word grote broer. Mijn gewone broeken beginnen al lekker strak te zitten en de positiebroeken liggen weer in de kast. Het liefste heb ik die al aan, dat zit toch het lekkerste.


Fijn weekend, 
XXX Joy

dinsdag 23 november 2010

Jippie, mijn eigen Blog!

Het is me gelukt! Een eigen blog beginnen over ons leven maar vooral over Ruben Liam onze zoon en zijn broertje of zusje. Eerst hadden we een beebiesite, dat was ik zat, toch wilde ik graag doorgaan met schrijven. Op deze manier is het makkelijk voor mij en voor iedereen die het leuk vind om te lezen.


Ruben is vorige week 1 jaar geworden, wat een feest!!! Ongelovelijk, zo mooi! En wat is ons jochie verwend!!! Hij vond het allemaal erg leuk, en heeft zich super gedragen. En dat voor zo'n drukke dag met veel visite van familie en vrienden. Hij heeft 2 dagen moeten bij slapen om deze indrukwekkende dag te verwerken. Maar een dag om nooit meer te vergenten. De laatste anderhalve week is Ruben wat boeviger. Als hij iets niet mag begint hij heel hard te gillen. Het is natuulijk helemaal niet leuk en je mag ook helemaal niet bij ons in huis.... Gelukkig heeft hij redelijk snel door dat gillen niet zoveel zin heeft en dan gaat hij verder op onderzoek uit. De gordijnen, fotolijstjes, waxinelichtjes, stekkers en het fruit is niet meer veilig. Gisteren ging Ruben heel leuk de kamer door met een appel die hij elke keer weg gooide of rolde en kroop er zo snel mogelijk achteraan. Het ziet er heel leuk uit, maar zo leuk vind ik het eigenlijk niet. Nu toch maar al het fruit hoger gezet zodat hij er niet bij kan. Ik heb geen zin om elke dag het fruit weg te gooien omdat het vol bruine plekker zit en zacht is. dan pakt hij aamr een bal. Maarja die is natuurlijk niet leuk genoeg.



En sinds deze prachtige dag mag de hele wereld weten dat Ruben grote broer word! Eind mei verwachten wij onze 2e kindje! Allemaal weer zo spannend, alles gaat tot nu toe heel erg goed! De echo zag er prima uit en wij zijn dol blij. Ook al beseft Ruben er nog helemaal niets van er zal het komende half jaar een hele boel gaan veranderen voor hem. 
Aanstaande vrijdag gaan we voor het eerst het hartje luisteren bij de verloskundige, ik vind het toch wel een beetje spannend. Maar ik ben er van overtuigd dat alles goed is. Verder doen ze alle standaard controles zoals gewicht, bloeddruk en baarmoederstand.




Zo dit was mijn eerste bericht op deze blog. En hopelijk volgen er nog veel meer.
Ik ga nu lekker slapen de dag is lang genoeg geweest.


Tot gauw! Liefs Joy