Heftig weekje achter de rug.

Het begon vorige week donderdag, om 8.00u. Een afspraak bij het Eva van Hoorn. In alle vroegte een afspraak voor de 20 weken echo. Officieel een medische echo maar daar stonden we eigenlijk niet bij stil. We zouden nu officieel het geslacht te horen krijgen, best wel een spannend moment. Niet dat het uitmaakt of het een jongen of een meisje zou zijn, maar toch een reden om ontzettend last van mijn buik te hebben van de zenuwen. Op het moment dat we aan de beurt waren trekt het weg en heb ik nergens meer last van. Alles was goed, alle orgaantjes mooi volgroeid, hartje goed, hersentjes goed, bovenlipje gesloten, en zo gaan ze het hele lijfje langs of alles is zoals het hoort. Op het eerst gezicht geen afwijkingen te zien. Maar uit de metingen bleek de omtrek van het hoofdje naar verhouding toch wel aan de kleine kant. Een week achter in de groei... dat hoeft geen probleem te zijn maar ze stuurden ons voor de zekerheid door naar het VU in Amsterdam. Dat is een behoorlijk schok, ook als er meerdere malen word gezegd dat we ons geen zorgen moeten maken, want dit is volgens het protocol en het is niet een der mate ernstige afwijking dat het zorgwekkend is. Mede omdat de rest er keurig uitzag. En dan mag je naar huis met een vervolg afspraak in het VU. En op hetzelfde moment zijn de buikpijn en misselijkheid weer helemaal terug, na vier dagen lang beroerd te zijn geweest hebben we op dinsdag ochtend om 10.30u de afspraak in het VU. Gelukkig waren we direct aan de beurt en na een aantal vragen kon de echo beginnen. De hele 20 weken echo werd overnieuw gedaan en gelukkig bleek ons hele mooie meisje helemaal gezond en er was niets aan de hand met het hoofdje. De reden dat de donderdag ervoor het hoofdje kleiner werd gemeten was omdat ze toen in stuit lag en daardoor kan door de druk van het vruchtwater het hoofdje wat ingeduwd worden aan de zijkanten. Dat is heel normaal maar dat beinvloedde de metingen. Nu lag ze netjes met haar hoofdje naar beneden en was alles weer keurig op schema. Wat een opluchting. Heerlijk we kunnen weer verder met genieten wetende dat Ruben een zusje krijgt!

Wat een schoonheid!                     

Een voetje met 5 teentjes               

Vandaag het voor het eerst een roze pakje gekocht, toch best heel speciaal iets kopen voor een meisje. En niet zomaar een meisje, ons eigen meisje wel te verstaan! Een heel lief schattig roze overslag truitje met witte mouwtjes met bloemetjes erop, en met een wit broekje met bloemetjes hetzelfde als de mouwtjes. Ook heb ik gewone witte lakentjes gekocht, 2 voor in de wieg en 2 voor in het ledikant. Deze lakentje ga ik zelf mooi maken met roze lintjes kantjes en stofjes. En natuurlijk met de naam! We komen in de goede richting maar we  zijn er nog niet helemaal uit. Gelukkig hebben we nog even....


Met Ruben gaat het ontzettend goed, slaapt bijzonder goed de laatste dagen. Hij heeft zijn hongerstaking na 4 dagen weer opgegeven en eet nu weer normaal. Ruben heeft wel eens beter gegeten maar zoveel had hij eigenlijk niet nodig. Ook de opvolgmelk flessen zijn we zo goed als mee gestopt. Heel soms krijgt hij er 's morgens vroeg nog een als hij niet meer wil slapen, maar dat is dan om 06.30 en dat is mij wat te vroeg om beneden te gaan zitten met een mannetje dat eigenlijk ook nog erg moe is maar te eigenwijs om niet te gaan slapen. na een fles is hij weer rustig en slaapt lekker door tot een uur of 08.30-09.00u! Wat wil je nog meer!
Afgelopen week heeft Ruben voorlopig zijn laatste prikken gehad. De eerste prik ging nog wel, maar tijdens de tweede prik zette hij het op een brullen en liet weten dat hij hier niet van gediend was! 2 daagjes is hij er niet zo lekker van geweest maar daarna helemaal geen last gehad. Dit nog komen tot 2 weken na de prik.
Gelukkig hoeft hij pas weer als hij 4 is, dat duurt nog even en dan is Ruben dit al lang weer vergeten.

Sinds gisteren hebben we ook de auto weer terug na een week zonder gezeten te hebben, dan merk je pas hoe erg je zo'n ding mist. Ik ben blij dat hij weer voor de deur staat! Jammer genoeg heeft het onsbehoorlijk centjes gekost, want de koppeling was kapot. toch moest hij gemaakt want we kunnen niet zonder.
En ik hou er niet van om afhankelijk te zijn van een ander. Ik doe graag alles zelf, ook al is dat niet altijd even positief....


Ook ben ik begonnen met cecar-therapie voor mijn bekken want ook dat gaat niet de goede kant op. Ik heb mij ziek moeten melden op mijn werk en ben bij de arbo-arts geweest.
De cecar-therapeut Melanie heeft eerst de intake gedaan en morgen gaan we verder met de oefeningen, en word er een band aangemeten voor extra steun.
De arbo-arts heeft in overleg met mijn leidinggevende besproken dat ik aangepast werk kan gaan doen. Dit bestaat uit 3 X per week 4 uurtjes. En dan niet tillen, lang staan, lang lopen etc. Ik blijf 100% ziekgemeld als het dan niet gaat om wat voor reden dan ook dan kan ik naar huis gaan wanneer ik dat wil. Hier ben ik erg blij mee want ik word gek van het thuis zitten, ik moet er af en toe even tussen uit. Ik hoop het op deze manier voorlopig even vol te houden en het liefste tot mijn verlof half april. De tijd zal het leren....


Volgens mij heb ik jullie lekker bijgekletst!

Liefs, Joy

Zoveel liefde...

Het is onbeschrijvelijk hoeveel liefde tussen een moeder en een kind zit, en dat weet je pas als je het zelf ervaart. Ik had deze hoeveelheid mij niet voor kunnen stellen. Je voelt die liefde elk moment van de dag, van kleins af aan. Tijdens de zwangerschap elke beweging die je voelt in je buik, als ze je aankijken met van die kleine kraaloogjes net na de bevalling, als ze tevreden zijn na een flesje of als je ze ziet wakker worden, elke keer als je wat nieuws leren of doen, maar het woordje Mama zeggen is toch wel heel speciaal! Dan kan je zlef verliefd worden op je eigen kind. Maar het moment dat ze ziek zijn dan kan een mens wel heel veel liefde geven. Je zou alles over willen nemen. Gelukkig ging het bij ons om buikgriep maar ik vond het verschrikkelijk om mijn kind ziek te zien. Het weigeren van eten en drinken maar op welke manier dan ook. Je zou alles willen overnemen om maar te zorgen dat het goed met ze gaat. Ik zou me ook niet kunnen voorstellen hoe machteloos je je als moeder zou voelen als het om iets ergers gaat. Ik hoop dit nooit mee te hoeven maken.


Het is nu bijna 3 weken geleden dat Ruben buikgriep had en hij is ook weer helemaal beter, het heeft 4 dagen geduurd waarvan de vierde dag knapte hij weer op. Hij kreeg weer praatjes en begon weer boevig te doen. Hij ging weer eten en drinken en de koorts was weer verdwenen.
Sinds die tijd eet Ruben ontzettend goed, 'smorgens en 's middags 2 broodjes, tussendoor fruit dit vind hij ontzettend lekker vooral de appeltjes van oranje gaan er in als koek. En 's avonds eet hij bijna altijd zijn bordje warm eten leeg en daarna een danoontje. Voordat hij gaat slapen een pap fles en dan kan meneer de hele nacht lekker slapen. Jammer genoeg gaat dat slapen niet heel erg goed, het inslapen duurt wat langer en het doorslapen is ook niet wat het geweest is. Ik heb het idee dat Ruben af en toe droomt, maar soms is het ook het idee dat je hem alleen laat. Het zal de leeftijd wel zijn...


Overdag kan Ruben ontzettend zoet spelen, nu is dat ook de emmer met houten blokken en een deksel favoriet samen met de ronde plastic bakjes die je in en op elkaar kunt stapelen. Ruben sleept die emmer overal mee naar toe, op de bank, vensterbank, en op tafel. Alle blokjes erin doen en daarna weer leeg gooien is natuurlijk het alle leukste.
Verder stapt hij vrolijk in de rondte langs de muren en meubels, los staan en lopen zover is hij nog niet. Maar alles op zijn tijd. Je hebt de rest van je leven nog tijd genoeg om te lopen.


Met Ruben zijn broertje of zusje gaat het ook prima, het beweegt al lekker. Vooral 's morgens en 's avonds in bed of als ik even op de bank zit te luieren... Donderdag 13 januari hebben we de 20 weken echo, dan kijken ze alle orgaantjes na of alles goed is en krijgen we te horen of het een jochie of een meiske is. We weten het nu voor 70% maar dan voor 99% en dan wil Erik ook eindelijk na denken over een naam. Nu zegt hij er nog niet mee bezig te zijn...


Verder zijn we het een en ander aan het veranderen in huis zodat Ruben een andere kamer krijgt. We hebben een kamertje helemaal opgeknapt met een betegelde vloer en een verhoging waar de wasmachine en droger op komen. En als dit klaar is dan gaan we beginnen met Ruben zijn nieuwe kamer. Moeten nog bedenken wat het gaat worden maar ideeën en inspiratie genoeg! 


Dit was het voor nu wel weer denk ik, ik ga proberen om de volgende keer wat sneller weer te schrijven....

Tot Schrijfs! 

Liefs Joy