Zoveel liefde...

Het is onbeschrijvelijk hoeveel liefde tussen een moeder en een kind zit, en dat weet je pas als je het zelf ervaart. Ik had deze hoeveelheid mij niet voor kunnen stellen. Je voelt die liefde elk moment van de dag, van kleins af aan. Tijdens de zwangerschap elke beweging die je voelt in je buik, als ze je aankijken met van die kleine kraaloogjes net na de bevalling, als ze tevreden zijn na een flesje of als je ze ziet wakker worden, elke keer als je wat nieuws leren of doen, maar het woordje Mama zeggen is toch wel heel speciaal! Dan kan je zlef verliefd worden op je eigen kind. Maar het moment dat ze ziek zijn dan kan een mens wel heel veel liefde geven. Je zou alles over willen nemen. Gelukkig ging het bij ons om buikgriep maar ik vond het verschrikkelijk om mijn kind ziek te zien. Het weigeren van eten en drinken maar op welke manier dan ook. Je zou alles willen overnemen om maar te zorgen dat het goed met ze gaat. Ik zou me ook niet kunnen voorstellen hoe machteloos je je als moeder zou voelen als het om iets ergers gaat. Ik hoop dit nooit mee te hoeven maken.


Het is nu bijna 3 weken geleden dat Ruben buikgriep had en hij is ook weer helemaal beter, het heeft 4 dagen geduurd waarvan de vierde dag knapte hij weer op. Hij kreeg weer praatjes en begon weer boevig te doen. Hij ging weer eten en drinken en de koorts was weer verdwenen.
Sinds die tijd eet Ruben ontzettend goed, 'smorgens en 's middags 2 broodjes, tussendoor fruit dit vind hij ontzettend lekker vooral de appeltjes van oranje gaan er in als koek. En 's avonds eet hij bijna altijd zijn bordje warm eten leeg en daarna een danoontje. Voordat hij gaat slapen een pap fles en dan kan meneer de hele nacht lekker slapen. Jammer genoeg gaat dat slapen niet heel erg goed, het inslapen duurt wat langer en het doorslapen is ook niet wat het geweest is. Ik heb het idee dat Ruben af en toe droomt, maar soms is het ook het idee dat je hem alleen laat. Het zal de leeftijd wel zijn...


Overdag kan Ruben ontzettend zoet spelen, nu is dat ook de emmer met houten blokken en een deksel favoriet samen met de ronde plastic bakjes die je in en op elkaar kunt stapelen. Ruben sleept die emmer overal mee naar toe, op de bank, vensterbank, en op tafel. Alle blokjes erin doen en daarna weer leeg gooien is natuurlijk het alle leukste.
Verder stapt hij vrolijk in de rondte langs de muren en meubels, los staan en lopen zover is hij nog niet. Maar alles op zijn tijd. Je hebt de rest van je leven nog tijd genoeg om te lopen.


Met Ruben zijn broertje of zusje gaat het ook prima, het beweegt al lekker. Vooral 's morgens en 's avonds in bed of als ik even op de bank zit te luieren... Donderdag 13 januari hebben we de 20 weken echo, dan kijken ze alle orgaantjes na of alles goed is en krijgen we te horen of het een jochie of een meiske is. We weten het nu voor 70% maar dan voor 99% en dan wil Erik ook eindelijk na denken over een naam. Nu zegt hij er nog niet mee bezig te zijn...


Verder zijn we het een en ander aan het veranderen in huis zodat Ruben een andere kamer krijgt. We hebben een kamertje helemaal opgeknapt met een betegelde vloer en een verhoging waar de wasmachine en droger op komen. En als dit klaar is dan gaan we beginnen met Ruben zijn nieuwe kamer. Moeten nog bedenken wat het gaat worden maar ideeën en inspiratie genoeg! 


Dit was het voor nu wel weer denk ik, ik ga proberen om de volgende keer wat sneller weer te schrijven....

Tot Schrijfs! 

Liefs Joy